வெடிச்சிரிப்பிற்கு பேர் போனவள் தான்
எதுவும் சொல்லாமல் தூக்கில் தொங்கியவள்
மரண வீட்டில் உகுக்கும் கண்ணீரில்
சொந்தக் கவலை கலந்திருக்கிறது
சிங்கம் போல நடந்து போகிறவன்
எங்கோ மண்டியிட்டு இறைஞ்சுகிறான்
வெற்றியைப் பாராட்டி விட்டு வீடு திரும்புபவர்
உறக்கம் பிடிக்காமல் புரள்கின்றார்
திவாலான நாளில் தெரியவருகிறது
வழங்கப்பட்ட மரியாதை யாருக்கானதென்று
தேநீரில் எச்சிலை உமிழ்ந்து கொடுத்தவள்
கலவியில் முதல்முறையாய்
புன்னகைக்கிறாள்
நெல்மணிக்கும் சீட்டுக்கட்டுக்குமான தூரத்தை
வாழ்வெனப் பழக்கிவிட்ட ஜோசியக்காரன்
கூண்டு திறந்து அழைக்கிறான்
வெளிய வாடி என் அன்னலட்சுமி
****
No comments:
Post a Comment